حکم کشتن خارجی‌ها، در کشورهای اسلامی

اولا:

اینگونهعملیات که در کشورهای مسلمان رخ می‌دهد و چنانکه گفتیدخارجی‌ها را هدف قرار می‌دهد، جهاد نیست، بلکه فساد وتباهی و تخریب و زشت نمایی اسلام است، و نشان دهنده‌یجهل و نادانی مرتکبان آن است، زیرا بیگانگانی که واردسرزمین مسلمانان می‌شوند، در امان هستند و با اجازه وارد اینسرزمین شده‌اند، بنابراین هیچگونه تجاوزی در حق آنانجایز نیست، نه زدن و نه برداشت اموال آنان تا چه رسد به کشتنشانزیرا جان و مال آنان معصوم است، و کسی که به آنان تعرض کند خود را درمعرض خطر بزرگی قرار داده چنانکه بخاری(۳۱۶۶) از عبدالله بن عمرو ـ رضی الله عنهما ـروایت کرده که پیامبر ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـفرمودند: هرکه [کافر] صاحب عهدی را بکشد، بوی بهشت به مشامش نخواهدرسید، در حالی که بوی آن از مسیری [به فاصله‌ی]چهل سال، به مشام می‌رسد. این حدیث، ذمی (شهروندغیر مسلمان اهل جزیه) و معاهد (غیرمسلمان خارجی صاحبپیمان) و مستامن (غیر مسلمان خارجی صاحب امان) را شامل می‌شود.

حافظ ابن حجر رحمهالله، در فتح الباری می‌گوید: منظور [حدیث]هرکسی است که با مسلمانان پیمانی دارد، چه پیمانجزیه یا آتش بس اعلام شده از سوی سلطان، یا امان دادن ازسوی یک مسلمان.

این سخن حافظابن حجر که می‌گوید: یا امان دادن از سوی یکمسلمان اشاره به سخن فقها است که شرط نیست حتما حاکم یا سلطان امانبدهند، بلکه برای هر کسی از عموم مسلمانان جایز است که بهغیر مسلمانان امان بدهند و خارجی‌های مورد بحث نیز باامان دولت وارد سرزمین‌های مسلمان می‌شوند، و همینطورمعمولا با امان یکی از مسلمانان (نظام کفالت)، بنابراین تعرض بهآنان به هیچ عنوان جایز نیست، حتی اگر در اصل از یکطرف مورد جنگ باشند.

بخاری(۳۱۷۱) و مسلم (۳۳۶) از ام هانئ دخترابی‌طالب ـ رضی الله عنها ـ نقل کرده‌اند که گفت: سال فتح مکه به نزدرسول الله ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ رفتم؛ ایشان در حال غسلبود، و فاطمه دخترشان برایشان پرده را نگه داشته بود. سلام گفتم؛ فرمود:این کیست؟ گفتم: منم ام هانی دختر ابی‌طالب. فرمود:خوش آمدی ام هانئ. وقتی غسلش تمام شد برخاست و هشت رکعت را درحالی که خود را در یک پارچه پوشانده بود، خواند. گفتم: ایپیامبر خدا، پسرعمویم مدعی است، مردی را که پناهش داده‌امیعنی فلانی فرزند هُبَیره را خواهد کشت. پس رسول خدا ـصلی الله علیه وسلم ـ فرمودند: هر که را پناه داده‌ای پناهداده‌ایم، ای ام هانئ.

ابن قدامه ـ رحمهالله ـ می‌گوید: و هریک از ما ـ مرد یا زن یا بردهـ که به آنان امان دهد، امانش جایز است.

و می‌گوید:اگر به اهل جنگ (کافرانی که با آنان وضعیت جنگی برقرار است)،امان داده شود، کشتنشان و برداشتن مالشان و تعرض به آنان حرام می‌شود، واین امان دادن از سوی هر مسلمان بالغ عاقل مختار ـ مرد و زن و برده وآزاد ـ صحیح است، و این قول ثوری و اوزاعی و شافعیو اسحاق و ابن قاسم و بیشتر علما است. المغنی (۹/۱۹۵).

ثانیا:

حتی اگر مستامنیا معاهد، پیمانش را زیر پا بگذارد باز هم برای عموممسلمانان جایز نیست که او را بکشند، زیرا این باعث مفاسدبیشتری می‌شود.

رسول الله ـصلی الله علیه وآله وسلم ـ عبدالله بن ابی بن سلول کهرییس منافقان بود را نکشت تا نگویند که محمد دارد یارانخود را می‌کشد. بر همین اساس، عموم مسلمانان اجازه ندارد حتیکسی را که علنا مرتد شده و خونش معصوم نیست بکشند. این کارها،بلاها و مصیبت‌های بسیاری را به سوی مسلمانانکشانده و برای فعالیت دعوتگران مشکلات بسیاری ایجادکرده و چه بسیار از سوی مغرضان برای تخریب چهره‌یحق و اهل حق مورد سوء استفاده قرار گرفته است.

ثالثا:

اما سبب شدن در قتلمسلمانانی که خونشان معصوم است، جرمی است بسیار بزرگ وگناهی بس عظیم، زیرا زوال دنیا نزد الله آسان‌تر از کشتهشدن شخصی مسلمان است. چنانکه رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـفرموده‌اند. به روایت ترمذی (۱۳۹۵) ونسائی (۳۹۸۷) و ابن ماجه(۲۶۱۹) از عبدالله بن عمرو. علامه آلبانی،این روایت را در صحیح سنن ترمذی صحیح دانسته است.

اما استدلال آنان، بهمساله‌ی تَتَرّس (سپر گرفتن) مردود، و نشان دهنده‌ی جهل و ظلم آناناست. ما کشتن کافری که خونش حلال است را به سبب مفاسدی که ذکر شدجایز نمی‌دانیم، تا چه رسد به اینکه افرادیبی‌گناه نیز به آن‌ها افزوده شود؟

بنابراین، مشخصاست که آنچه این‌ها می‌کنند، تاریکی بر رویتاریکی است، و سرچشمه‌ی آن جهل است و عجله و عدم رجوع به علمایعنی کسانی که خداوند به ما دستور داده از آنان پرسشکنیم. از سوی دیگر، رای همه‌ی علمای مورداعتماد بر منع اینگونه عملیات و جرم دانستن آن است، زیرا هم اصلآن حرام است، و هم مفاسد و بدی‌های بسیاری بر آن مترتبمی‌شود.

در پایان، هرمسلمانی باید تقوای الله متعال را پیشه سازد و اززیر پا نهادن پیمان مسلمانان و ریختن خون حرام و کشاندن شر وبدی به سوی مسلمانان به شدت دوری گزیند.

خداوند همه رابرای آنچه مورد خشنودی اوست، توفیق دهد. والله اعلم.