من عادت دارم که دوستان نزدیکم را با نام‌ها و القابی صدا بزنم که اگر دیگران آن را بشنوند گمان نکنند که دوست هستیم و این عادت من است، مانند اینکه می‌گویم: الاغ، احمق، و از این قبیل. طبیعتا همهٔ دوستانم این را یک چیز عادی می‌دانند و این باعث ناراحتی و دوری آنان از من نمی‌شود و آنان هم در مقابل من را اینطور صدا می‌زنند و وقتی این را می‌گوییم منظورمان خود ما نیستیم بلکه این عادت زبانی ما شده. آیا کاری که ما می‌کنیم در تضاد با احکام شریعت است؟ نظر شما چیست؟
0 / 0
1,54008/07/2024
عادت دارد که دوستانش را با القابی زشت صدا بزند اما آنان از او عصبانی نمی‌شوند
سوال: 148441
متن پاسخ
ستایش خدا و صلوات و سلام بر رسول خدا و خاندانش.
شایسته‌ٔ مسلمان این است که زبان خود را به الفاظ نیک عادت دهد و از سخن زشت ناپسند دوری کند. ترمذی (1977) از عبدالله ـ رضی الله عنه ـ روایت کرده که رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمودند: «مؤمن بسیار طعنه زننده و بسیار نفرین کننده و فاحش و بَذیء نیست» آلبانی در صحیح سنن ابی داوود آن را صحیح دانسته است.
«مؤمن … نیست»: یعنی مومن کامل نیست.
«بسیار طعنه زننده»: یعنی کسی که در آبرو و شرف و اخلاق مردم بسیار طعنه وارد می‌سازد.
«فاحش»: کسی است که مردم را ناسزای زشت می‌دهد.
«بذیء»: گفته شده: کسی است که حیا ندارد، و گفته شده: کسی است که مردم را با زبانش اذیت می‌کند، که در این صورت به معنای «فاحش» است.
نگا: تحفة الأحوذی.
اینکه اشخاص از شنیدن این القاب ناراحت نمی‌شوند نافی این نیست که این سخن از جملهٔ فحش و بدزبانی است که مؤمن باید از آن دوری کند.
والله اعلم.
منبع:
سایت اسلام سوال و جواب
اشتراک در خبرنامه
برای دریافت مطالب جدید و به روزآوری‌های سایت در خبرنامه‌ی ما عضو شوید
اپ اسلام سوال و جواب
دسترسی سریعتر به محتوا و امکان مرور بدون اینترنت
