شریک شدن در قربانی با کسی که قصد ولیمه‌ی عروسی دارد و اندازه‌ی کافی در ولیمه‌ی عروسی

اولا:

ولیمه‌ی ازدواج با هر غذاییکه انسان تقدیم حاضران کند حاصل می‌شود اگرچه غذایی از جوباشد.

در الموسوعة الفقهیة (۴۵/۲۵۰) آمده است: «فقهای حنفیه و مالیکه و شافعیهو حنابله بر این رای هستند که ولیمه حد اقل ندارد و سنت با هر غذاییولو دو مُد جو حاصل می‌شود چرا که در صحیح وارد شده: پیامبر ـ صلیالله علیه وسلم ـ برای یکی از زنانش به اندازه‌ی دومُد جو ولیمه داد.

و عیاض اجماع را بر این نقل کردهکه ولیمه حداقل ندارد و با هر غذایی که ولیمه دهد سنت انجامشده است.

شافعیان می‌گویند: حداقلولیمه برای توانمند یک گوسفند است و برای دیگران هرچه در توانش می‌باشد زیرا از پیامبر ـ صلی الله علیهوسلم ـ وارد شده که خطاب به عبدالرحمن بن عوف وقتی که ازدواج کرده بود فرمودند:ولیمه ده اگر چه یک گوسفند باشد.

نشائی می‌گوید: منظور ایناست که کمترین حد کمال یک گوسفند است، چنانکه در تنبیه گوید:و با هر غذایی ولیمه دهد جایز است که این شامل خوردنیو نوشیدنی که برای عقد آماده می‌شود هست اگر چه توانمند باشد.

و گروهی از حنابله بر این تصریحکرده‌اند که مستحب است ولیمه از یک گوسفند کمتر نباشد.

زرکشی می‌گوید: اینسخن پیامبر علیه الصلاة والسلام که اگر چه یک گوسفند باشد گوسفندـ و الله اعلم ـ در این جا برای تقلیل است، یعنی اگرچه با چیز کمی مانند گوسفند باشد.

مردوای می‌گوید: از آن برداشتمی‌شود که ولیمه با کمتر از گوسفند هم جایز است و همینطوراز آن برداشت می‌شود که بهتر است از گوسفند بیشتر باشد زیرا آن رابه عنوان کم قرار داده است.

ثانیا:

برای قربانی یک هفتم شتریا یک هفتم گاو چنانکه در پاسخ (۴۵۷۵۷)بیان شد کافی است.

ثالثا:

اشتراک در قسمتی از گاو یا شترجایز است حتی اگر یک یا چند تن از این شریکانقصد قربانی نداشته بلکه قصدش غذای عروسی یا خوردن یافروش آن یا هر هدف دیگری است.

نووی ـ رحمه الله ـ در المجموع (۸/۳۷۲) می‌گوید: جایز است که هفت نفر برایقربانی در یک شتر یا گاو شریک شوند، چه همه از یک خانوادهباشند یا پراکنده، یا برخی فقط گوشت آن را بخواهند که در اینصورت برای کسی که خواهان قربانی است اشکالی ندارد، چه اینقربانی از روی نذر باشد یا تطوع. این مذهب ما است و احمد وجماهیر علما همین را گفته‌اند.

ابن قدامه ـ رحمه الله ـ در المغنی(۱۳/ ۳۶۳) می‌گوید: شتر برای هفتنفر کافی است و همینطور گاو، و این قول اکثر اهل علم است… ویسپس با ذکر برخی احادیث دال بر آن گفته است:

اگر این ثابت شد، پس فرقی نداردکه شریکان [در قربانی] همه از یک خانواده باشند یا نباشند،[قربانی‌شان] فرض باشد یا مستحب، یا برخی قصد قربانیداشته باشند و برخی دیگر قصد گوشت؛ هر یک از آنان نصیب خودرا می‌برد و نیت دیگری به او زیانی نمی‌رساند.

بنابراین:

اشکالی ندارد با نزدیکانت شریکشوی به طوری که یک هفتم آن گاو مال تو باشد و قصدت قربانیباشد ـ اما کمتر از یک هفتم برای قربانی جایز نیست ـو آنها در باقی مانده‌اش هر طور که می‌خواهند تصرف کنند، برای ولیمه‌یعروسی یا هر کار دیگری.

اما باید اشاره کرد که در قربانیگاو حداقل سن گاو باید دو سال باشد و کمتر از آن جایز نیست حتیاگر گوشتش زیاد باشد. مراجعه نمایید به سوال شماره‌ی(41899).

والله اعلم