آن‌چه در سجدهٔ سهو و سجدهٔ تلاوت گفته می‌شود

شخصی که به سجدهٔ سهو و سجدهٔ تلاوت می‌رود همان چیزی را می‌گوید که در سجدهٔ نماز می‌گوید یعنی: «سُبحانَ رَبّیَ الأعلیٰ» و مقدار واجب، گفتنِ یک بارِ این ذکر است و کمترین حدِ کمال، سه بار است. همچنین گفتن دعاهای شرعی مهم به مقداری که میسر است در دعا مستحب است زیرا پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ می‌فرماید: «اما رکوع، پس در آن تعظیم پروردگار گویید، و اما سجود، در هنگام آن در دعا بکوشید زیرا شایستهٔ‌است که مورد اجابت قرار گیرید».

و رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ می‌فرماید: «نزدیک‌ترین حالت بنده به پروردگارش در حالی است که در حال سجده است، پس [در این هنگام] بسیار دعا کنید». هر دو روایت را مسلم در صحیحش روایت کرده است. پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ بسیار در رکوع و سجده‌شان می‌فرمود:  سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا وَبِحَمدِكَ، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي  (از هر چه شایستهٔ تو نیست پاک و منزهی ای الله پروردگار ما، [با تسبیح تو] ستایشت می‌گویم. خداوندا مرا مغفرت کن) متفق علیه به روایت عایشه ـ رضی الله عنها ـ و همچنین پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ در رکوع و سجودشان می‌فرمود:  سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ، ربُّ الملائكةِ والروحِ  (بسیار مُنَزَّه و پاک است، پروردگار ملائکه وجبرئیل است) به روایت مسلم در صحیحش.

از الله توفیق خواهانیم.