حدود رابطه‌ی مرد با همسرش در حال روزه‌ی ماه رمضان

بله، این کار جایز است و بلکه جایز است مرد در حال روزه از همسرش لذت ببرد، اما به شرطی که جماع یا انزال رخ ندهد.

بخاری (۱۹۲۷) و مسلم (۱۱۰۶) از عائشه ـ رضی الله عنها ـ روایت کرده‌اند که گفت: پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ در حالی که روزه بود می‌بوسید و [با همسرش] مباشرت می‌کرد و او بیش از شما بر خود تسلط داشت.

سندی ـ رحمه الله ـ می‌گوید:

مباشرت می‌کرد یعنی بدنش به بدن همسرش برخورد می‌کرد مانند آنکه گونه‌ی خود را بر گونه‌ی او بگذارد و مانند آن.

بنابراین منظور از مباشرت لمس بدن است نه جماع.

از شیخ ابن عثیمین ـ رحمه الله ـ پرسیده شد: حدود آنچه جایز است مرد روزه‌دار با همسر روزه‌دارش انجام دهد چیست؟

ایشان چنین پاسخ دادند:

روزه‌داری که روزه‌ی واجب دارد برایش جایز نیست که با همسرش کاری انجام دهد که سبب انزال گردد. مردم در مورد سرعت انزال مانند هم نیستند؛ برخی دیر به انزال می‌رسند و کاملا کنترل خود را دارند، چنانکه عائشه ـ رضی الله عنها ـ درباره‌ی رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ گفته‌اند که بیش از همه‌ی شما بر خود مسلط بود.

و برخی نیز بر خود تسلط ندارند و زود انزال هستند. اینگونه افراد باید در هنگام روزه‌ی واجب از بازی و مباشرت همسر از طریق بوسه و مانند آن خودداری کنند. بنابراین اگر انسان نسبت به خودش شناخت دارد که توانایی کنترل خود را دارد می‌تواند حتی در روزه‌ی واجب همسرش را ببوسد و در آغوش بگیرد، اما باید از جماع دوری کند زیرا بر جماع در رمضان برای کسی که روزه بر وی واجب است پنج مساله مترتب است:

اول: گناه است.

دوم: روزه را باطل می‌کند.

سوم: وجوب امساک. هر کس بدون عذر شرعی روزه‌ی رمضانش را فاسد کند واجب است که [در ادامه‌ی آن روز از خوردن و نوشیدن و دیگر مفطرات] امساک نماید و قضای آن را نیز به جای آورد.

چهارم: وجوب قضا، زیرا او یک عبادت واجب را فاسد نموده، بنابراین قضایش نیز واجب است.

پنجم: کفاره، که کفاره‌ی آن سنگین‌ترین کفاره‌ها است یعنی: آزاد کردن یک برده، اگر برده‌ای نیافت باید دو ماه پی در پی را روزه گیرد، و اگر نتوانست شصت بینوا را غذا دهد.

اما اگر روزه‌ی واجبی در غیر روز رمضان بود مانند قضای ماه رمضان و روزه‌ی کفاره و مانند آن، در مورد آن دو مساله مترتب است:

گناهکار شده و باید قضایش را به جای آورد.

ولی اگر روزه‌ی مستحب بود و در آن جماع نمود چیزی بر عهده‌ی وی نیست.