امام به سجدهٔ تلاوت رفته و مأموم ندانسته به رکوع رفته است

«اگر امام برای تلاوت به سجده برود و مأموم گمان کند که به رکوع رفته و بر این اساس به رکوع برود این از دو حالت خارج نیست: اینکه در حال رکوع بداند که امام در سجده است، در این حالت واجب است که به پیروی از امام به سجده برود. حالت دوم: این که احساس نکند که امام در سجده است مگر بعد از آنکه امام از سجده برخیزد؛ در این حالت به مأمومی که به رکوع رفته می‌گوییم: اکنون از رکوع برخیز و تابع امام شو و [سپس] با امام به رکوع برو و ادامه بده، و در این حالت سجدهٔ تلاوت از تو ساقط شده است زیرا سجدهٔ تلاوت از ارکان نماز نیست که لازم باشد بعد از امام انجامش دهی، بلکه واجب آن است که از امامت متابعت کنی و متابعت اینجا از دست رفته و این سنتی بوده که محلش از دست رفته و بنابراین به نمازت ادامه می‌دهی».