اخلاق پسندیده

آیا غم مستمر او برای پدر درگذشته‌اش با صبر منافات دارد؟
پدرم رحمه الله سه ماه پیش از دنیا رفت. من بسیار جای خالی او را احساس می‌کنم و از احساسات متناقض رنج می‌برم. گاهی بسیار غمگین می‌شوم انگار ایشان همین دیروز از دنیا رفته‌اند و گاه احساس می‌کنم میلی به زندگی ندارم و گاه آرام هستم و هیچ احساسی ندارم… من قدر مناسبی علوم شرعی خوانده‌ام و بسیاری از کتاب‌های دینی را مطالعه کرده‌ام و در دروس علمی و سخنرانی‌های دینی شرکت می‌کنم و معنای صبر و ثواب آن را می‌دانم و بسیار دعا می‌کنم و حتی پیش از خواب خیلی در دلم تکرار می‌کنم که پروردگارا من به قضای تو راضی‌ام و تویی که عطا می‌کنی و تویی که بازمی‌داری و امر، امرِ توست و آنچه را می‌دانم و نمی‌دانم برایم بیامرز. اما با این حال دچار حیرتم و بارها این از ذهنم می‌گذرد که من منافقم و اگر واقعا صابر بودم پس این همه درد و دلتنگی چیست؟ و آیا آنچه احساس می‌کنم در منافات با حقیقت صبر نیست؟ و اگر صابر نیستم چگونه می‌توانم به مقام خشنودی (رضا) دست یابم؟ معنای سلام که از نام‌های الهی است را خواندم و در آیاتی که این نام را در خود داشت تدبر کردم و وقتی برای پدرم دعا می‌کنم می‌گویم: «خدایا، تویی آن سلام و سلام از توست، خجسته و والایی ای والامقام گرامی، از تو می‌خواهم که پدرم را در قبر در سلام و آرامش بداری و روزی که زنده او را برانگیخته خواهی کرد او را در امن و سلامت بداری» آیا این دعای من درست است؟
آیا حلال است که باقی‌ماندهٔ مواد غذایی که از طرف شرکت به آنها داده می‌شود را به خانه ببرد؟
شخصی در شعبهٔ یکی از شرکت‌های آمریکایی کار می‌کند و برای او محلی برای کار در نظر گرفته‌اند و کارمندی برای کمک به او قرار داده‌اند و شرکت برای او سهمیه‌ای از چای و شکر و نوشیدنی‌های داغ به صورت پودر خشک در نظر گرفته. آنچه رخ می‌دهد این است که ماهانه مقداری از این سهمیه اضافه می‌ماند و نمی‌توان آن را برگرداند. آیا جایز است که این شخص این مواد را به خانه ببرد و با خانواده‌اش مصرف کند؟