Ҳукми дуо намудан бо дуоҳои собитнашуда
Савол: 11017
Баъзе дуоҳо (дар Қуръону ҳадисҳо) ворид нашудаанд, аз қабили:
"حجر حابس ، شهاب قابس ، ردت عين الحاسد عليه وعلى أحب الناس إليه".
(Санги зиндонӣ, шӯълаи оташ, чашми ҳасадхӯр ба худаш ва ба касоне, ки ба ӯ азизанд, баргардад).
Хурмат ба Аллоҳ ва солиҳуно ба росули Аллоҳ ва хандонаш.
Ҳамду сано барои Аллоҳ.
Ин дуо ягон асосе надорад ва дар ин дуо таҷовуз бар зидди шахсони бегуноҳ дида мешавад. Аз ин рӯ, истифода бурдани он ҷоиз нест, зеро паёмбар (дуруду паёми Аллоҳ бар ӯ бод) фармудааст:
«Ҳар кас амалеро анҷом бидиҳад, ки дар он амал амри мо нест, пас он амал мардуд (ва номақбул) аст».
Аллоҳ донотар аст.
Сарчашма:
Аллаҷнату-д-доимату ли-л-буҳуси-л-илмийяти ва-л-ифто
Хадамоти обуна тавассути почтаи электронӣ
Ба рӯйхати почтаи электронӣ ҳамроҳ шавед, то навигариҳои сомона ва навсозиҳои даврӣ дастраси шумо гардад
Барномаи Савол ва Ҷавоби Ислом
Доступи суръати зиед ба мазмун ва имконияти парракашшудан бе-Интернет
