Бар зан воҷиб аст, ки қазои рӯзаи рӯзҳоеро, ки дар Рамазон хӯрда буд, анҷом бидиҳад, гарчанде ки бе иҷозати шавҳараш ҳам бошад. Дар рӯзаи фариза иҷозати шавҳар барои зан шарт нест. Бинобар ин, рӯзаи он зан дуруст аст. Аммо дар мавриди рӯзаи ғайри фарзӣ бошад, зан набояд дар ҳузури шавҳараш бе иҷозати ӯ рӯза бигирад.

Барои касе, ки қазои баъзе аз рӯзҳои Рамазон дорад, шоиста аст, ки аввал қазои он рӯзҳоро анҷом бидиҳад, сипас шаш рӯзи Шавволро рӯза бигирад, зеро пайгирӣ ва комил намудани рӯзаи Рамазон бо шаш рӯзи Шаввол амалӣ намегардад, то он даме ки рӯзаи Рамазонро ба итмом нарасонад.

Хоҳари суолкунандаам! Шумо бояд барои ба таъхир андохтани қазои рӯза ба сӯи Аллоҳ таъоло тавба намоед, бар тақсиру кӯтоҳиҳои худ пушаймон бошед ва азм намоед, ки дигар чунин кореро анҷом намедиҳед. Ҳамчунин шумо бояд ба рӯзадорӣ мувофиқи тахмини худ шитоб намоед, чунки Аллоҳ ҳеҷ касро ҷуз ба андозаи тоқаташ мукаллаф намесозад. Бар ивази рӯзаи ҳар рӯзе, ки аз даст додаед, ба мискин хӯрок бидиҳед, агар ба он тавоноӣ дошта бошед.