Arafat gününde Rahmet dağına çıkmanın ve üzerinde namaz kılmanın hükmü nedir?

Hamd,
yalnızca Allah’adır.

“İnsanlar
arasında ‘Rahmet Dağı’ adıyla tanınan Arafat
dağına çıkmayı teşvik ettiğine dâir Peygamber
-sallallahu aleyhi ve sellem-‘den hiçbir şey gelmemiştir. Peygamber
-sallallahu aleyhi ve sellem-‘in haccı edâ ederken bu dağa
çıkmak ve orayı mesken edinmek, onun sünnetinden olmamıştır.

Nitekim Peygamber
-sallallahu aleyhi ve sellem- hac hakkında şöyle
buyurmuştur:

لِتَأْخُذُوا عَنِّي مَنَاسِكَكُمْ. [رواه مسلم]

“Hac ile ilgili menâsikinizi
(ibâdetinizi) benden alın (öğrenin).”(Müslim; hadis no: 1218)

Râşid
halifeler, diğer sahâbe ve onlara tâbi olanlar da bu yol üzere gitmişlerdir.
Onlar, Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-‘i örnek edinerek
haclarını edâ ederlerken bu dağa tırmanmazlar ve orayı
mesken edinmezlerdi. Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-‘den sâbit olan olay,
O, büyük kayalıkların yanında durmuş ve şöyle
demiştir:

“Ben,
işte burada vakfeye durdum ve Arafat’ın her tarafı vakfe
yeridir. Vakfe için Urane vâdisinde durmayın.”

Bunun
içindir ki İmam Nevevî, Şeyhulislâm İbn-i Teymiyye ve
Sıddık hasan Han -Allah onlara rahmet etsin- gibi birçok âlim
şöyle demiştir:

‘Hacda
ibâdet amacıyla bu dağa çıkmak, bid’attır.’

Nitekim Peygamber
-sallallahu aleyhi ve sellem- bu konuda şöyle buyurmuştur:

مَنْ عَمِلَ عَمَلاً لَيْسَ عَلَيْهِ أَمْرُنَا فَهُوَ رَدٌّ. [ رواه مسلم ]

“Her kimişimiz (dînimiz) üzere olmayan bir iş işlerse, o
işlediği şey reddolunmuştur (bâtıldır ve ona
itibar edilmez).” (Müslim; hadis no:1718)

Arafat vakfesinde nâfile namaz kılmak, Peygamber
-sallallahu aleyhi ve sellem-‘in sünnetinden değildir. Aksine Peygamber
-sallallahu aleyhi ve sellem- Nemire mescidinde öğle ve ikindi
namazlarını birleştirerek ikişer rekat kılmakla
yetinmiştir. Arafat günü bu dağa çıkan insanların üzerinde
nâfile veya farz namaz kılmaları için bir yeri namazgâh da
edinmemiştir. Aksine Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-
öğle ve ikindi namazlarını kıldıktan sonra
güneş batıncaya kadar Allah’ı zikirler, tesbih, tehlil, tahmîd,
tekbir, telbiye ve Rabbine yalvarmak ve teslim olmuş bir halde O’na
yakarmakla meşgul olmuştur.

Bu sebeple bu dağa çıkanın,
dağın üzerinde bir mescit veya namazgâh edinmesi, câhillerin ihdas
ettiği bid’atlardandır.

Başarı,
yalnızca Allah Teâlâ’dandır.

Allah Teâlâ Peygamberimiz
Muhammed’e, âile halkına ve ashâbına salât ve selâm eylesin.” (İlmî
Araştırmalar ve Fetvâ Dâimî Komitesi)

İbrahim b. Muhammed
Âl-i eş-Şeyh (başkan). Abdurezzak Afîfî (üye). Abdullah b.
Ğudeyyân (üye). Abdullah b. Munî (üye).

(İlmî
Araştırmalar ve Fetvâ Dâimî Komitesi Fetvâları; c: 11, s: 206-208)

Değerli âlim Muhammed b.
Sâlih el-Useymîn de -Allah ona rahmet etsin- bu konuda şöyle
demiştir:

“Arafat dağına
çıkmak, dînen meşrû kılınan şeylerden
değildir.Aksine bu davranış, insanın bid’at olan bir
ibâdeti edinmesidir.İnsanın bunun ibâdet olduğuna inanması
ve ibâdet olduğu için bununla amel etmesi, câiz değildir. Hayırlı
amelleri işlemekte insanların en gayretlisi, elçilik görevini en
iyi şekilde tebliğ eden, insanlar içerisinde Allah’ın dînini en
iyi bilen kimse olan Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-Arafat
dağına çıkmamış, hiç kimseye çıkmasını
emretmemiş ve bildiğim kadarıyla hiç kimsenin de
çıkmasına onay vermemiştir.

Buna göre bu dağa
çıkmak, meşrû değildir.Aksine Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve
sellem-, doğu tarafından, Arafat dağının
arkasında durmuş ve şöyle demiştir:

“Ben,
işte burada vakfeye durdum ve Arafat’ın her tarafı vakfe
yeridir.”

Rasûlullah
-sallallahu aleyhi ve sellem-, bununla sanki her insanın yerinde vakfeye
durmasını ve kendisinin durduğu bu yerde izdiham
çıkarmamasını işâret etmek istemiştir.” (Mecmû’u Fetâvâ İbn-i Useymîn; c: 23, s:
32)