Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- yiyeceğini (rızkını) nasıl kazanıyordu?

Hamd, yalnızca Allah’adır.

Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- eliyle
kazandığından yerdi. Hayatının ilk
yıllarında koyun gütmek sûretiyle çobanlık
yapmıştı.

Nitekim Ebu Hureyre’den -Allah ondan râzı olsun-
rivâyet olunduğuna göre, Nebi
-sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle buyurmuştur:

مَا بَعَثَ
اللَّهُ نَبِيًّا إِلاَّ رَعَى الْغَنَمَ، فَقَالَ أَصْحَابُهُ:
وَأَنْتَ؟ فَقَالَ: نَعَمْ،
كُنْتُ أَرْعَاهَا عَلَى قَرَارِيطَ لأَهْلِ مَكَّةَ. [ رواه البخاري ]

“Hiçbir nebi yokturki koyun gütmemiş
olsun!Evet, ben de bir miktar
kırat[1]
karşılığındaMekkehalkının koyunlarını güderdim.”[2]

Nebimiz Muhammed -sallallahu aleyhi ve sellem-
ayrıca amcası Ebu Tâlib ile ticâret yapmıştı.

Yine, siyer kitaplarında bilindiği üzere (evlenmeden
önce) Hatice -Allah ondan râzı olsun- ile de ticâret
yapmıştı.

Daha sonra Allah Teâlâ, savaşmadan veya
savaşarak kâfirlerden elde edilen ganimet mallarıyla onun
ihtiyacını gidermiştir ki, ganimet, kazançların en
şereflisi ve en kıymetlisidir.

Nitekim Abdullah b. Ömer’den -Allah ondan ve
babasından râzı olsun- rivâyet olunduğuna göre, Rasûlullah
-sallallahu aleyhi ve sellem- bu konuda şöyle buyurmuştur:

بُعِثْتُ بَيْنَ يَدَيْ السَّاعَةِ بِالسَّيْفِ حَتَّى يُعْبَدَ اللَّهُ وَحْدَهُ
لَا شَرِيكَ لَهُ وَجُعِلَ رِزْقِي تَحْتَ ظِلِّ رُمْحِي. [ رواه أحمد وصححه العراقي في تخريج إحياء علوم
الدين، وصححه الألباني في صحيح الجامع ]

“Ben, şirk koşulmadan yalnızca
Allah’a ibâdet edilsin diye kıyâmetin eşiğinde kılıçla
gönderildim. Benim rızkım mızrağımın
gölgesinde kılındı.”[3]

Hâfız
İbn-i Hacer -Allah ona rahmet etsin- bu konuda şöyle
demiştir:

“Bu hadis,
mızrağın fazîletine, ganimetin bu ümmet için helal
kılındığına ve Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem-‘in
rızkının ganimette kılındığına, başka
bir kazançta kılınmadığına işâret etmektedir.

Bunun içindir ki
bazı âlimler bu konuda şöyle demişlerdir:

-Ganimet,
kazançların en fazîletlisidir.”[4]

Allah Teâlâ en iyi
bilendir.

[1] Kırat: Dinar veya dirhemden bir
parçadır.

[2] Buhârî, hadis no: 2143

[3] Ahmed,
9/126. Hâfız el-Irâkî, “İhyâu Ulûmi’d-Dîn”in tahricinde, c:
2, s: 352’de hadisin sahih olduğunu belirtmiştir. Elbânî de
“Sahîhu’L-Câmi'”, hadis no: 5142’de hadisin sahih olduğunu
belirtmiştir.

[4] “Fethu’l-Bârî”, c: 6, s: 98.