Okullar bozuk olduğu için kocası çocuklarını okula göndermiyor.

Bütün övgüler
Allah’adır.

Birincisi:

Çocuklar, Allah’ın kullarına
bağışladığı en büyük bir nimettir. Kıyamet
gününde ondan sorulacağı kulun boynundaki bir emanettir. İbn-i
Ömer (r.anhuma) rivayet edilen bir hadiste; “Onun Allah Resulü’nden
–sallallahu aleyhi ve selem- şunu belirttiğini işitti: hepiniz
bir çobansınız ve sürülerinizden sorumlusunuz. İmam da
çobandır, halkından sorumludur. Kişi ailesinin çobanıdır,
ailesinden sorumludur. Kadın da kocasının evinde çobandır,
bakmakla yükümlü olduğundan o da sorumludur.” (Buhari, 853.hadiste) ve
Müslüm de 1829.hadiste) rivayet etmiştir.

Babanın çocuklarını bütün istenmeyen maddi ve manevi
durumlara karşı koruması gerekir. Çocukların dinleri
ve istikameti yönünde onları koruması daha evladır.

İkincisi:

Müslüman bir kişinin güzel olan durumlar ile kötüleri
arasında bir denge kurması asıldır. Olumlu olan ile olumsuz
olan arasında karşılaştırmalı ve ağır
olan yönü tercih etmelidir.

Şüphesiz olumlu ve olumsuz yönleri okulda bulabiliriz.
Okulların evlatların terbiyesinde ve yetişmesinde olumlu ve
olumsuz etkisi vardır.Çoğu babalar ve anneler okulun olumsuzluklarından
şikâyet ediyorlar. Mütedeyyin çoğu aileler bu olayı
yaşıyorlar. Ancak müslüman bir kişi bu tür olumsuzlukların
üstesinden şu durumlarla gelebilir:

a- Onları korumak için Allah’a dua ederek yardım almak ve
O’na yönelmek. Çocukları korumada dua, büyük bir
silahtır. Allah Salihlerin dualarını şöyle belirtiyor:

“(Ve o kullar): (Yâ) Rabb’imiz! Bize gözümüzü
aydınlatacak eşler ve zürriyetler bağışla ve bizi
takvâ (ve iman) sahiplerine imam kıl! diye yalvarırlar.” el-Furqan
Sûresi, 74)”

Bununla beraber anne-babanın ıslah olmasının
çocukların ıslahında büyük bir rolü vardır. Allah
şöyle buyurmaktadır:
“Duvara
gelince, şehirde iki yetim çocuğun (mirası üzerinde) idi;
altında da onlara ait bir hazine vardı; babaları ise Salih bir
kimse idi. Rabb’in istedi ki, o iki çocuk olgunluk çağlarına
erişsinler ve Rabb’inden bir ikram olarak hazinelerini
çıkarsınlar. Ben bunu da kendiliğimden yapmadım.
İşte, hakkında sabredemediğin hallerin iç yüzü budur.”
(el-Kehf Suresi, 82)

 İbn-i Receb rahimehu Allah şunu belirtir: Allah kulunu
ölümünden sonra zürriyetinin Salih olmasıyla da korur. Allah Teâlâ
şöyle buyurmaktadır: “babaları
ise salih bir kimse idi.” İkisinin babasının Salih
olmasıyla onların hazinesi korunmuştur.” Camiul-Ulum vel-Hikem,
sayfa 186

b- Çocukların büyümesinde ve terbiyesinde anne-babanın
rolü olmalıdır ve okulun rolü ile yetinilmemelidir. Babaya düşen
çocuklarını alıp mescide beraberinde götürmelidir. Kur’an
ezberleme halkalarına ve ilim derslerine onları göndermelidir.
Onlarda din sevgisini aşılamalıdır. Aynı şekilde
evde anne, kızlarıyla birlikte yapmalıdır.

c- Çocukları sinsi denetim ile gözetmelidir. Okulda
öğretmenleriyle, öğrencileriyle, nasihatleriyle birlikte
devamlı bir takibe almalıdır. Çocuklarını
şefkatle, yumuşaklıkla teşvik ve korkutmayla
yönlendirmelidir.

d- Resmi okullar yerine öğrencilerin dini yönüyle
ilgilenen İslami okullar tercih edilmelidir. Bu nedenle en güzeli en
faziletli olan seçilmelidir. Allah’a hamd olsun çoğu ülkelerde bunlar da
çokça vardır. Eğer baba bu okulların
harcırahlarını maddi yönden karşılayamıyorsa
güzel bir okulu, genel okullardan en iyisini sorarak ve istişare ederek
araştırabilir.

e- Anne-babanın mahallede ve okulda Salih arkadaşları
seçmede rolü olmaya özen gösterilmelidir. Bu durum da şöyle
olabilir-örneğin- mescid arkadaşlarından veya Kur’an
ezberleme halkasından yâda güvenilir akrabalardan bu arkadaşlar
seçilebilir.

f- Anne-baba kendileri ile evlatları arasından bir uçurum
olmamasına dikkat etmelidir. Eğer bir problem olursa
örneğin: çocuklar anne-babalarına bu problemi hemen
söylerler ve bu tecrübeyle bilinmektedir.

Ve tanık: Sorumlulukların en büyüğü çocukların
sorumluluğudur. İbnil-Qayyim şunu belirtir:
“Çocuğuna fayda verecek eğitimi kim ihmal ederse ve boş
verirse: ona en büyük kötülüğü yapmıştır.
Çoğu çocukların bozulması babaları tarafından
gelmiştir. Onları ihmal etmişlerdir. Onlara dinin
farzlarını ve sünnetlerini öğretmeyi
bırakmışlardır. Böylece onları çocukken
kaybetmişlerdir.” “Tuhfetul-Mevdud, sayfa 229.”

Bütün bunlardan sonra insan okuldan çocuğunu almaya mecbur
kalırsa açıklayalım: asıl olan o okulların yerini
alacak uygun birini bulmasıdır ki durumları bir hiçte
kaybolmasın. Özellikle okuldan korkarak aldığı
çocuğu okulu terk ettiğini gördük. Çocukları
televizyon ve sokak ortasında kayboldular, cehalette boğuldular ve
oyun oynamayı çoğalttılar. Hiçbir şey yapmadı bilakis
onlara zarar veren bir konuma düştü.

Bu nedenle çocuklarını düzenli okullara girmekten baba
yasaklamaması nasihat edilir. Olumsuzlukları ise gücü nispetinde
tedavi etmeye çalışmalıdır.

Bacımıza nasihatimiz ise Allah’tan yardım istemeli ve O’na
dua ile yakarmalıdır. Kocasıyla diyalog kurmalı, onunla
yumuşak, belge ve açıklama ile tartışmalıdır.
Akıl ve Salih sahibi kimselerden ve ehil olanlardan yardım
istemelidir. Bizi ve sizi ve zürriyetimizi her türlü kötülük ve
şerden korumasını umduğumuz sadece Allah’tır.

Allah en iyi bilendir.