Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-‘e salâtın anlamı

Hamd, yalnızca Allah’adır.

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمّدٍ وَعَلَى
آلِ مُحَمّدٍ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ
اِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ . اَللّهُمَّ بَارِكْ عَلىَ مُحَمّدٍ وَعَلَى
آلِ مُحَمّدٍ كَمَا
بَارَكْتَ عَلى إِبْرَاهِيمَ
وَعلى آلِ إِبْرَاهِيمَ اِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ.

“Allahumme
salli a’lâ Muhammedin ve a’lâ âli Muhammed kemâ salleyte a’lâ İbrâhime ve
a’lâ âli İbrahime inneke hamidun mecid. Allahumme bârik ala Muhammedin ve
a’lâ âli Muhammedin kemâ bârakte a’lâ İbrâhime ve a’lâ âli İbrâhime
inneke hamidun mecid.”

(Allahumme) anlamı: Ey Allahım!

(Salli a’lâ Muhammed): Allah Teâlâ’nın peygamberine
salât etmesi;O’nu kendisine yakın olan meleklerinin yanında
övmesidir.

(Ve a’lâ âli Muhammed):
Yani Muhâmmed’in âilesine de salât et.

Bazı âlimler: “Muhammed -sallallahu aleyhi ve sellem-‘in âilesi”; O’nun dînine uyan
kimselerdir, demişlerdir.

Bazıları da: “Muhammed -sallallahu aleyhi ve sellem-‘in âilesi”;
îmân eden
yakın akrabalarıdır, demişlerdir.

Doğru olan görüş, birinci
görüştür. Yani; “Muhammed
-sallallahu aleyhi ve sellem-‘in âilesi”, kendisine tâbi olan
mü’minlerdir.

(Kemâ salleyte a’lâ İbrahim): Bazı âlimler
şöyle demişlerdir: “Buradaki “Kemâ”
lafzındaki “Kef” harfi, ta’lil (sebebiyet) içindir ve bu, Allah
Teâlâ’nın önceki fiili sebebiyle sonraki fiilinin gerçekleşmesi
için tevessülde bulunma babındandır.Yani; Allahım! Sen
İbrahim’in âilesine lütuf ve ihsanda bulunduğun gibi, lütuf ve
ihsanına Muhammed’i ve O’nun âilesini ilhak et, demektir.

(Bârik a’lâ Muhammedin ve a’lâ âli Muhammed): Yani
Muhammed’e ve O’nun âilesine bereket indir (ver). Bereket; iyilik ve
hayrın çok olması ve bunun devam etmesidir.

(Kemâ bârakte a’lâ âli İbrahim): Yani; Ey Rabbim!
İbrahim’in âilesine lütuf ve ihsanda bulunarak onlara bereketler
verdiğin gibi, Muhammed’in âilesine de bereketler ver.

(İnneke Hamîdun Mecîd): Hamîd: Öven ve
övülen demektir. O, kendisinin emrini yerine getiren kullarını
ve dostlarını övendir. O -azze ve celle-, kemâl sıfatlara ve
büyük nimetlere sahip olduğundan dolayı övülendir.

Mecîd: Mecd sahibi demektir.Mecd ise,azamet ve kâmil
sulta, güç ve yetki demektir.