Namazda Arapçadan başka bir dille duâ etmenin hükmü

Hamd, yalnızca Allah’adır.

Birincisi:

Namaz kılan kimse, Arapça duâ etmeyi biliyorsa,
başka bir dille duâ etmesi câiz değildir.

Fakat namaz kılan kimse, Arapça duâ etmekten âciz
ise (Arapça duâ edemiyorsa), bu takdirde kendi diliyle duâ etmesinde bir engel
yoktur.Bununla birlikte bu sırada Arapçayı öğrenmesi
(duâları Arapça olarak öğrenmesi) gerekir.

Namazın dışında Arapçadan başka
bir dille duâ etmeye gelince, bunda bir sakınca yoktur. Özellikle de
kalben daha hazır bir hale gelecekse, bunda bir sakınca yoktur.

Şeyhulislâm İbn-i Teymiyye -Allah ona rahmet
etsin- bu konuda şöyle demiştir:

“Arapça ve Arapça olmayan bir dille duâ etmek
câizdir. Allah Teâlâ, duâ edenin kastını ve muradını en iyi
bilir. Duâ eden kimse, dilini düzeltemezse, Allah Teâlâ farklı dillerde
olmasına ve farklı ihtiyaçlarını arz etmelerine rağmen
seslerin gürültü ve çığlıklarını en iyi bilir.”
(Mecmû’u’l-Fetâvâ; c: 22, s: 488-489)

Bu konuda (11588) ve (3471)
nolu soruların cevaplarına bakabilirsiniz.

İkincisi:

Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-‘in sünnetinde
gelmiş olmasa bile, Kur’an-ı Kerim’de gelen duâlarla duâ etmekte bir
engel yoktur.Her ikisinde de hayır, hidâyet ve doğru yol vardır.
Nebi ve rasûllerin -Allah’ın salât ve selâmı onların üzerine
olsun- en çok yaptıkları duâları Kur’an’dan öğrendik.
Hiç şüphe yok ki onların duâları, duâların en etkilisi ve
anlam bakımından en büyük olanlarıdır.

Şeyhulislâm İbn-i Teymiyye -Allah ona rahmet
etsin- bu konuda şöyle demiştir:

“İnsanların, Kur’an ve sünnette gelen
meşrû duâlarla duâ etmeleri gerekir. Zirâ bunun fazîletli, güzel ve
sırat-ı müstakim olduğunda hiç şüphe yoktur. Nitekim
İslâm âlimleri ve dîn imamları, meşrû duâları
zikretmişler ve bid’at olan duâlardan yüz çevirmişlerdir.Bu sebeple
meşrû duâlara tâbi olmak gerekir.” (Mecmû’u’l-Fetâvâ; c: 22, s:
488-489)

Allah Teâlâ en iyi bilendir.