Allah Teâlâ’nın: “Hacda kadına yaklaşmak, günaha sapmak ve tartışmak yoktur.” Sözünün anlamı

Hamd,
yalnızca Allah’adır.

Allah Teâlâ
bu âyet-i kerimede hac ile ilgili birtakım hükümlerle âdâbı
zikretmektedir.

Allah Teâlâ:
“Hac, bilinen aylardadır” buyurmaktadır.

Yani:
Haccın vakti; bilinen aylardır ki bunlar: Şevval, Zilkâde ve
Zilhicce’nin ilk on günüdür.

Bazı
ilim ehli ise, Zilhicce ayının tamamının hac
aylarından olduğu görüşüne varmıştır.

Allah Teâlâ:
“Kim, o aylarda (ihrâma girerek) haccı (kendisine) gerekli
kılarsa…” buyurmaktadır.

Yani: “Kim,
o aylarda hac için ihrama
girerse,..” Zirâ hac için ihrama girdiği zaman, artık onun haccı
tamamlaması gerekir.

Çünkü
Allah Teâlâbaşka bir âyet-i
kerimede şöyle buyurmaktadır:

“Haccı
da, umreyi de Allah için tamamlayın.” (Bakara
Sûresi: 196)

Allah Teâlâ:
“…hacda kadına
yaklaşmak, günaha sapmak ve tartışmak yoktur.”
buyurmaktadır.

Yani: “Hac için ihrama girdikten sonra artık haccına
tâzim göstermesi, kadına yaklaşmak, günaha girmek ve
tartışmak gibi haccını ifsad edecek veya haccının
sevabını eksiltecek şeylerden haccını muhafaza etmesi
gerekir.

Âyet-i
kerimede geçen “Rafes” kelimesi, cimâ (cinsel ilişkiye girmek) anlamına
geldiği gibi, öpmek, cimâ ve şehvet hakkında konuşmak
gibi cimâya götüren sözlü ve fiilî davranışlar da buna
girer.

“Rafes”
kelimesi; çirkin ve açık-saçık (müstehcen) söz anlamına da
gelir.

Âyet-i
kerimede geçen “Fusûk” kelimesi; ana-babaya itaatsizlik, yakın
akrabayla ilişkiyi kesmek, fâiz yemek, yetim malı yemek,
insanları çekiştirmek (gıybet) ve insanlar arasında laf
taşımak (koğuculuk) gibi günahların hepsini kapsar. İhramın
yasaklarını işlemek de fusûktandır.

Âyet-i
kerimede geçen “Cidâl” kelimesi; haksız yere münakaşa
etmek, mücadele etmek, çekişmek ve tartışmak anlamlarına
gelir. Bundan dolayı hac veya umre için ihrama giren kimsenin
başkasıyla haksız yere münakaşa etmesi ve
tartışması câiz değildir.

Hakkı
açıklamak için güzel bir şekilde tartışmaya gelince, bu
davranış, Allah Teâlâ’nın emrettiği bir şeydir.

Nitekim Allah
Teâlâ bu konuda şöyle buyurmuştur:

ادْعُ إِلِى سَبِيلِ رَبِّكَ
بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ
إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ
بِالْمُهْتَدِينَ [ سورة النحل الآية: 125 ]

“(Ey Nebi! İnsanları) Rabbinin yoluna hikmetle ve güzel öğütle çağır, onlarla en güzel
şekilde mücadele et.Şüphesiz ki senin Rabbin, kendi yolundan
sapanları en iyi bilendir ve O, doğru yolda olanları da en iyi
bilendir.” (Nahl Sûresi:125)

Çirkin ve müstehcen söz söylemek, her
türlü günah işlemek, haksız şekilde tartışmak ve
mücadele etmek gibi şeyler, diğer zaman ve mekanlarda dînen yasak
olduğuna göre, bunların hacda yasak olması daha
öncelikli ve elzemdir.Çünkü hacdan maksat; Allah Teâlâ için zelil
olmak, O’na boyun eğmek, mümkün olan salih amellerle ona
yakınlaşmaya ve her türlü günah işlemekten de uzak durmaya
çalışmaktır. Böyle olduğu takdirde yapılan hac,
mebrur olur. Mebrur haccın karşılığı (mükâfatı)
ise, ancak cennettir.

Allah Teâlâ’dan, kendisini zikretmek, kendisine
şükretmek ve güzel bir şekilde ibâdet etmekte bize yardım
etmesini dileriz.

Allah Teâlâ en iyi bilendir.

Bu konuda “Fethu’l-Bârî”, c: 3, s: 382.
“İbn-i Sa’dî Tefsiri”, s: 125. “İbn-i Baz’ın
Fetvâları”, c: 17, s: 144’e bakabilirsiniz.