RAMAZAN AYININ HİLÂLİNİN ÜLKELER ARASINDA FARKLI GÜNLERDE GÖRÜLMESİ VE BUNUN ÜLKELER ARASINDA YOLCULUK YAPANLAR ÜZERİNDEKİ ETKİSİ

Değerli âlim Muhammed b. Salih el-Useymîn'e -Allah ona rahmet etsin-: "Bir kimse, 29 gün oruç tutar ve 30. gün oruç tuttuğu ülkede bayram gördükten sonra bayram sabahı başka bir ülkeye yolculuk yapar da gittiği ülkedeki müslümanların oruçlu olduklarını görürse, onlarla birlikte oruç mu tutmalı, yoksa o hal üzere (bayram etmiş) olarak mı kalmalıdır? diye soran kimseye şöyle cevap vermiştir:

"Oruç tutmana gerek yoktur.Çünkü sen, şer'î yolla bayram ettin. Bu gün, senin için mübah bir gün olmuştur.Bu sebeple oruca devam etmen gerekmez.Aynı şekilde eğer bir ülkede güneş battıktan sonra yolculuğa çıkar da ulaştığın ülkede güneş henüz batmamış ise, oruca devam etmen gerekmez."

Yine, değerli âlim Muhammed b. Salih el-Useymîn'e -Allah ona rahmet etsin-: "Ramazan ayında Suudi Arabistan'da oruca başladıktan sonra, hicri takvimin bir gün geç başladığı Doğu Asya'da bulunan ülkemize yolculuğa çıkarsak, 31 gün tutmamız mı gerekir? Eğer 29 gün oruç tutmuşlar ise onlarla birlikte mi bayram etmemiz gerekir? diye soran kimseye şöyle cevap vermiştir:

"Bir insan, Ramazan ayının başında  yaşadığı ülkeden bayramın bir gün sonra olduğu başka bir ülkeye yolculuğa çıkarsa, ulaştığı ülkedeki müslümanlar bayram edinceye kadar oruçlu olarak kalır.Bunun bir benzeri de şöyledir: Bir kimse, yolculuğa çıktığı günün akşamında güneşin geç battığı ülkeye ulaştığında, -20 saat bile olsa- güneş batıncaya kadar oruçlu olarak bekler.Ancak yolculuk sebebiyle orucunu bozmuş ise, yolculuk ruhsatından dolayı yiyip içebilir.

Anı şekilde bunun aksi bir durum olabilir: Bir kimse, Ramazan ayı otuz güne tamamlanmadan bayram etmiş bir ülkeye ulaştığında onlarla birlikte bayram eder.Eğer Ramazan ayı tam (yani 30 gün) ise, daha sonra kalan bir günü kaza eder.Yok değil ise, kendisine bir şey gerekmez.

Bu kimse, Ramazan ayını eksik tutmuş ise kaza eder.Ramazan ayı (29 günden) fazla olursa, fazlasını tutması gerekir.

Yine en doğrusunu Allah Teâlâ bilir.

Muhammed b. Salih el-Useymîn, "Mecmûu'l-Fetâvâ", cilt:19