Yüzüğün üzerine ‘Allah’ lafzını yazdırmak câiz midir?

Hamd, Allah Teâlâ’yadır.

Erkeğin gümüş yüzük takmasında ve
yüzüğünün üzerine ‘Allah’ lafzını veya buna benzer bir lafzı
yazdırmasında hiçbir günah yoktur.

Enes b. Mâlik’ten rivâyet olunduğuna
göre o şöyle demiştir:

أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ اتَّخَذَ خَاتَمًا مِنْ
فِضَّةٍ، وَنَقَشَ فِيهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ. وَقَالَ: إِنِّي اتَّخَذْتُ
خَاتَمًا مِنْ وَرِقٍ، وَنَقَشْتُ فِيهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، فَلاَ
يَنْقُشَنَّ أَحَدٌ عَلَى نَقْشِهِ. [ رواه البخاري ومسلم]

“Rasûlullah
-sallallahu aleyhi ve sellem- gümüşten bir yüzük
edindi ve yüzüğün içine ‘Muhammed, Allah’ın Elçisidir’ diye
nakşettirdi.

Enes b. Mâlik dedi
ki:

-Ben de
gümüşten bir yüzük edindim ve içine ‘Muhammed, Allah’ın Elçisidir’
diye nakşettirdim.Hiç kimse onun (Muhammed
-sallallahu aleyhi ve sellem-‘in yüzüğünün içinde bulunan ‘Muhammed,
Allah’ın Elçisidir’) nakışının üzerine
başka bir şeyi nakşettirmesin.” (Buhârî; hadis no:
5877. Müslim; hadis no: 2092).

Bu hadis, yüzüğün üzerine ‘Allah’ lafzını
nakşettirmenin (yazdırmanın) câiz olduğuna delâlet
etmektedir.

Hâfız İbn-i Hacer el-Askalânî -Allah
ona rahmet etsin- ‘Fethu’l-Bârî’ adlı eserinde şöyle
demiştir:

“Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-,
kendi nakışının üzerine nakşedilmesini
yasaklaması, yüzüğünün içinde adının ve
sıfatının bulunmasından dolayıdır. Peygamber

-sallallahu
aleyhi ve sellem- bu yüzüğü
yaptırmasının nedeni; kendisine âit bir alâmet olması, onu
başkasından ayırt eden bir özellik olduğunu
göstermesi ve yüzüğünü mühür olarak (mühür vurmak) içindir. Şayet bir kimse, Muhammed
-sallallahu aleyhi ve sellem-‘in yüzüğünün bir benzerini yapmak (yüzüğünün üzerine veya içine ‘Muhammed,
Allah’ın Elçisidir’ diye nakşettirmesi) câiz olsaydı, maksat ortadan
kalkardı.”

İlk müslümanlardan birçok kimse,
yüzüklerinin üzerlerine ‘Allah’ lafzını içeren birtakım ibâreler
nakşettirdikleri nakledilmiştir.

Nitekim Hâfız İbn-i Hacer el-Askalânî -Allah
ona rahmet etsin- ‘Fethu’l-Bârî’ adlı eserinde bunlardan
bazılarını zikretmiş ve şöyle demiştir:

“İbn-i Ebî Şeybe ‘el-Musannef’
adlı eserinde, İbn-i Ömer’den -Allah ondan ve babasından râzı
olsun- naklettiğine göre, İbn-i Ömer, yüzüğünün
üzerine ‘Abdullah b. Ömer’ diye nakşettirmiştir.

Yine, İbn-i Ebî Şeybe, Huzeyfe ve Ebu
Ubeyde’den naklettiğine göre, hem Huzeyfe, hem de Ebu Ubeyde, yüzüklerinin
üzerine, “Elhamdulillah”; Ali b. Ebî Tâlib, yüzüğünün üzerine
‘Allah, Melik’tir’; İbrahim en-Nehaî, yüzüğünün üzerine ‘Billah’;
Mesrûk, yüzüğünün üzerine ‘Bismillah’; Ebu Ca’fer el-Bâkır’ın,
yüzüğünün üzerine ‘el-İzzetu Lillah (İzzet ve şeref,
Allah’ındır’ lafızları nakşettirmişlerdi. Hasan
ve Hüseyin de -Allah ikisinden de râzı olsun- yüzüğün üzerine
Allah’ın adının nakşedilmesinde bir sakınca görmezlerdi.

İmam Nevevî -Allah ona rahmet etsin- şöyle
demiştir:

‘Bu, cumhurun görüşüdür. İbn-i
Sîrîn ve bazı âlimlerden yüzüğün üzerine nakış
yapılmasının mekruh olduğu nakledilmiştir.

İbn-i Ebî Şeybe, sahih bir senedle İbn-i
Sîrîn’den rivâyet ettiğine göre o, bir kimsenin yüzüğünün
üzerine ‘Hasbiyellah (Allah, bana yeter)’ gibi yazı yazmasında bir
sakınca görmezdi.Bu da yüzüğün üzerine yazı yazmanın mekruh
görüldüğü hükmünün sâbit olmadığına delâlet eder. İki
hükmün (müstehap ve mekruh) arasını şöyle bulmak mümkündür:
Cünüp veya hayızlı olan veyahut da büyük abdest gideren kimseler,
istincâ yaptıkları ellerinde yüzük bulundurmaları, mekruhtur. Eğer
bu durum, sözkonusu değilse (örneğin yüzük sağ elin
parmağında ise veyahut da yüzüğü sol elin parmağından
çıkarmışsa), bu takdirde mekruh olmaz. Aksine kerâhet hükmü,
yüzüğün kullanıldığı cihete göredir.

Allah Teâlâ en iyi bilendir.’